Λέει ότι το να προετοιμάζεσαι για τη γέννα ενός παιδιού είναι σα να προετοιμάζεσαι για μία θεατρική παράστασή ή για Ολυμπιακούς αγώνες.
Περπατάω στους δρόμους της πόλης με ένα ερώτημα που πήρα μαζί μου.
Η αφορμή ήταν η συνεδρία του βελονισμού όπου, αναζητώντας τη χαλάρωση, ο ήχος του gong μου θύμισε μία αγαπημένη μελωδία και την αγαπημένη παράσταση «Songs of the Wanderers” (Cloud Gate Dance Theater of Taiwan). Κάθε φορά η έναρξη του ήχου του gong με ταξιδεύει στην ίδια μελωδία και την ίδια κίνηση!
Περπατάω λοιπόν με το ερώτημα: «Τι με βγάζει από την πρακτική μου, από το στρωματάκι της γιόγκα, από το ζητούμενο; Τι με βγάζει από την αναπνοή μου και την ηρεμία του νου; Από την κίνηση του σώματος και τη “στοχευμένη” δράση;»
Παρατηρώ την πόλη, τους περισπασμούς της, τους ήχους, τον θόρυβο. Με παρατηρώ μέσα σε αυτό.
Επιστρέφω σπίτι. Τελικά κάθομαι στο yogamat. Μένω στον διαλογισμό. Λίγη κίνηση.
Το ερώτημα παραμένει.
Αλλά οι απαντήσεις έρχονται, πολλές φορές, με τρόπους που δεν έχουν λέξεις…
Δέσποινα Καλπακτσόγλου (aka Νίνα Συνειρμού)